کد مطلب:318980 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:261

توبه نامه ی علی محمد شیرازی
فداك روحی الحمدلله كما هو اهله و مستحقه كه ظهورات فضل و رحمت خود را در هر حال بر كافه ی عباد خود شامل گردانیده به حمدالله ثم حمدا كه مثل آن حضرت را ینبوع رأفت و رحمت خود فرموده كه به ظهور عطوفتش عفو از بندگان و تستر بر مجرمان و ترحم بر یاغیان فرموده اشهدالله من عنده كه این بنده ضعیف را قصدی نیست كه خلاف رضای خداوند اسلام و اهل ولایت او باشد كه اگر چه بنفسه وجودم ذنب صرف است ولی چون قلبم موقن به توحید خداوند جل ذكره و نبوت رسول صلی الله علیه و آله و سلم و ولایت اهل ولایت است و لسانم مقر بر كل ما نزل من عندالله است امید رحمت او را دارم و مطلقا خلاف رضای حق را نخواسته ام و اكر كلماتی كه خلاف رضای او بود از قلم جاری شده غرضم عصیان نبوده و در هر حال مستغفر و تائبم حضرت او را و این بنده را مطلق علمی نیست كه منوط با دعائی باشد و استغفر الله ربی و اتوب الیه من ان ینسب الی امور بعضی مناجات و كلمات كه از لسان جاری شده دلیلش بر هیچ امری نیست و مدعای نیابت خاصه حضرت حجة الله علیه السلام را ادعائی مبطل می دانم و این بنده را چنین ادعائی نبوده و نه ادعای دیگر مستدعی از الطاف شاهنشاهی و آن حضرت چنان است كه این دعاگو را به الطاف و عنایات بساط رأفت و رحمت خود سرافراز فرمایند و السلام. [1] .
علی محمد چون حقیقتا توبه نكرده بود، بلكه در نهانی به كار خویش مشغول بود لذا در نزد ناصرالدین شاه قاجار شخصی مرتد و اخلالگر به شمار رفته درسال 1266 هجری در تبریز به دار مجازات آویخته و مقتول گردید، بهائیان عقیده دارند كه با اجازه بهاء استخوان های علی محمد را پس از چندی به حیفا حمل كرده به خاك سپردند.


[1] توبه نامه علي محمد اكنون در كتابخانه مجلس (طهران) محفوظ است ولي ما آن را از كتاب (مواد تحقيق درباره مذهب باب) تأليف مستر براون استنساخ نموديم.